Mensen blijven mensen, en mensen maken fouten. Als de plannen voor een valse vlagoperatie waterdicht zouden zijn zou er vanzelfsprekend nooit sprake kunnen zijn van “complottheorieën.” Als alles in een officieel narratief klopt is er niets om tegenin te gaan. Maar, als gezegd, mensen maken fouten. Dingen gaan mis. Niet alles is te voorzien.
En, hoe omvangrijker de gebeurtenis, des te groter is de kans op fouten die een leger aan oplettenden wereldwijd niet zullen ontgaan. Nu hebben we immers internet om bevindingen te vinden en te delen. Elkaar te wijzen op dat soort tekortkomingen in wat van officiële zijde wordt verteld. Want dat het gezond is om te twijfelen aan alles wat over de lippen komt van deze of gene hoge ome mag ondertussen toch wel duidelijk zijn …
En geen gebeurtenis in de wereldgeschiedenis omvangrijker dan wat plaatsvond op 11 september 2001. Waar heel veel mis kon gaan, en ook ging, zoals we tot nu toe zagen. Het vormde de voedingsbodem voor wat de 9/11 Truth Movement is gaan heten, een wereldwijde beweging om de waarheid te achterhalen over de werkelijke feiten van die dag.
In het laatste deel van deze lange documentaire richten we ons op Gebouw 7 van het WTC-complex. Een wolkenkrabber van 46 verdiepingen, niet getroffen door een vliegtuig, maar naar verluidt had het wel schade opgelopen bij het instorten van de Noordtoren. Her en der waren wat branden. Ook dit was een kantoorgebouw met veiligheidsvoorschriften voor brandveiligheid. Gebruikte materialen voor interieur en meubilair moesten een bepaalde mate van brandvertraging bezitten. Lijkt me logisch. Het laatste dat je wilt in een torenhoge wolkenkrabber is brand. Dat brandweer komt met blussen maar zo hoog. Dan ben je afhankelijk van een blussysteem in het gebouw, en dan maar hopen en bidden dat het werkt.
Kortom, zoals wel het geval was bij Twin Towers, in Gebouw 7 was geen sprake van kerosine als brandstof voor de branden. Het waren dus branden van de enig overgebleven brandstof, interieur en meubilair. Dat moest voldoen aan veiligheidseisen, dat brandwerend of vertragend was… Het type brand dat qua temperatuur nooit ook maar in de buurt komt van wat nodig is om staal significant uit te doen zetten.
Toch was dit de uitleg van NIST, het instituut dat de opdracht had het instorten te onderzoeken. Trots werd aangekondigd dat men een nieuw type instorting had ontdekt als gevolg van thermale expansie. Of uitzetting door hitte, in gewoon Nederlands. Ehm … Hitte …? Welke hitte? Van die kantoorbrand?
En dan, hoe het gebouw uiteindelijk recht naar beneden in elkaar zakt, voor een deel met de snelheid van vrije val, ofwel het ontbreken van enige weerstand bij het vallen door de onderliggende structuur van staal en beton.
De Nederlandse expert in gecontroleerde sloop met explosieven, Danny Jowenko, werd beelden getoond van het instorten van Gebouw 7, zonder te weten dat het om 11 September ging. Zijn expert mening? “Dat is nagesprongen. Dat heeft een team van experts gedaan."
