Ik wordt bedreigd. Niet in mijn voortbestaan, geen doodsbedreigingen of zo. Het gevaar komt uit een weinig geziene hoek. Hoewel, met het oog op technologische ontwikkelingen leven er al lang zorgen over de rol die Kunstmatige Intelligentie (KI) of Artificial Intelligence (AI) mogelijk in zal gaan nemen.
Zorgen die in deze video worden verwoord door muzikant Nick Cave, in een reactie op een brief die hij ontving van twee fans met de vraag wat hij vond van GhatGPT ten aanzien van creativiteit.
Zorgen die ik deel. Voor mij lag uiting van creativiteit in gitaar spelen en zingen. Als kind al. Ik kwam ‘s ochtends beneden en het eerste dat ik deed was de radio aanzetten, ervoor te gaan zitten en meezingen … nou ja, de gezongen klanken nabootsen, met liters “mamma appelsappen.” Ik was drie, wat wil je?
Wat jaren later keek ik elke week uit naar Top Pop, lange tijd het enige popprogramma op tv, in een tijd ver voor internet en YouTube, waar je tegenwoordig zo goed als alles kunt vinden van om het even welke artiest.
Toen wist ik wat ik later wilde worden. Popmuzikant! Weer eens wat anders dan brandweerman. Ik kreeg een Spaanse gitaar, niet echt wat ik wilde, en les in klassieke gitaar, wat ik niet wilde. Tja, ouders … Het duurde dan ook niet lang tot ik niet meer naar de les ging en van de vijf gulden (de Nederlandse munteenheid voor de euro, dit voor de jonkies onder jullie) snoep kocht om daar vervolgens weer vriendjes mee te kopen.
Wat ook niet lang duurde was het telefoontje van de gitaarleraar naar mijn moeder, waarom ik niet meer kwam. ‘s Avonds klappen, de gitaar verdween voor jaren achter slot en grendel.
Weer zo’n vijf jaar later, dit boefje zat inmiddels op een internaat, had ik weer de mogelijkheid om les te nemen, maar nu met populaire liedjes. Deze keer zette ik door en leerde in een paar maanden de basisakkoorden spelen, waarmee je zo goed als alles mee kon spelen. Blij!
Bij toeval rolde ik in het geluid mixen van live bandjes, wat leidde tot een jaar stage in een heuse opnamestudio, de Tango Studio in Eindhoven. Hier leerde ik hoe muziek tot stand kwam, hoe het in elkaar zat, en ik ging me er meer en meer in verdiepen.
Naast mixen en thuis spelen stond ik ook jarenlang verschillende keren per week uren lang op straat te spelen. En waar ik vroeger van droomde kwam uit. Ik werd gezien en gehoord door een beroepsmuzikant die wonderwel net bij mij in de straat was komen wonen. Hij vroeg me of ik samen met hem als duo wilde spelen.
Dat deden we, mijn eerste schreden als beroepsmuzikant! Wow! Het werd nog mooier. Hij werkte ook voor een groot partybedrijf, regelde een auditie die zeer succesvol was, en zo speelde ik vier jaar op bedrijfsfeesten met een thema, die ik ook presenteerde.
Ik kan niet uitleggen hoe diep muziek me kan raken, hoe ik erin opga. Ik kan me dus goed verplaatsen in wat Nick Cave zegt.
Nu is mijn kunst taal. En daarin ligt de bedreiging. Ik geniet van het vertalen en schrijven. Tot ik word vervangen door ChatGPT?
